Le tadorne et le ragondin

#Attachements #Faune

Audio FR :

Lecture par Tiphaine Corre et Mathilde Lacombe

La mer était fort basse
Et la rive vaseuse :
Un ragondin badass
Faisait glissade heureuse.

Un tadorne affamé
Le regardait passer,
Infiniment lassé
Il se mit à clamer :

« Vous êtes étranger
Et de plus malpoli,
Ici vous dérangez,
Vous me sortez du lit. »

Le ragondin savait
Qu’il n’était pas chez lui,
Mais partout il trouvait
De bon repas enfouis.

Il creusait des terriers
Comme le fait le canard,
Pouvait être guerrier,
Et même un peu anar…

« J’ai gouté votre vase,
Et n’en veux pas une autre.
J’ai saisi cette occase,
Je reste près de la côte.

 

Vivons en bons voisins
Partageons les repas
Et foi de ragondin,
On ne se plaindra pas. »

Le tadorne est fragile,
Il a ses habitudes,
On lui gâche l’argile,
Il répond un peu rude :

« J’aime les hydrobies,
Et vous les faites fuir,
Les rats sont ma phobie,
Mais je suis dur à cuire.

Je veux que rien ne change
Dans ce cadre idyllique :
Ici c’est pas le Gange,
Dégage avec tes tiques ! »

Le ragondin est mort
De rire. On ne peut rien
Contre les matadors.
Celui-ci lui plait bien.

Il glisse vers le canard
Pour lui faire un peu peur,
Et se vautre peinard,
Étalé comme une fleur :

« J’sais pas si t’as capté,
Le futur est violent.
Il faudra s’adapter :
Personne ne tient le volant.

De grands bouleversements,
Des espèces invasives,
Et inopinément,
Tu peux cesser de vivre.

Fini les spécialistes !
Faut des généralistes,
Capables de bouger,
D’affronter le danger.

L’océan va monter,
Il va faire very hot :
Pour bien s’alimenter,
Faudra pas être idiote.

L’avenir c’est Koh Lanta,
Son lot de privations,
Ses épreuves à la con,
Et la pression mentale.

Reste pas isolé,
Ne te crois pas trop fort :
Un futur désolé
Impose des renforts. »

La leçon vaut son prix :
Le tadorne est surpris
Mais il n’a jamais vu
D’animal si pointu.

Il remercie en frère
Ce rongeur éclairé,
L’invite en son terrier
À partager des vers.

Quel que soit ton pays,
Le réel n’est pas rose :
Celui qui t’envahit
Peut t’apprendre des choses.

— Alexis Fichet

Gwall izel ‘oa ar mor
Ha priek oa ar glann :
Riklañ ‘rae ar razh-spagn
Laouenaet e imor.

Un houad naon-du dezhañ
Oa o sellet outañ,
Erru faezh ha skuizhet
Da hopal ‘n em lakaet :

« Gwelet’ ran oc’h estren
Hag ouzhpenn diseven,
Reuz a blij deoc’h teurel,
Pa ‘m eus ranket sevel. »

Hor razh-spagn a ouie
Ne oa ket en e di,
Met bepred e kave
Boued saourus ‘barzh ar pri.

Toullet ‘noa an douar
Evel ma rae an  houad,
Gellout ‘rae bout dibar
Ha prest mont d’ar grogad.

« Tañvaet ‘m eus ar fank-se,
Honnezh a zo d’am grad.
Lâr ‘ran deoc’h hep kerse,
En aod-mañ vin da vat.

 

Amezeien ‘vat ‘maomp,
Prest da rannañ prejoù
C’hoarzhin a-greiz kalon,
Etrezomp ni hon-daou. »

N’eo ket taer an houad,
Ha zoken displijet
Gwelet ar pri saotret,
Pa oar respont ervat :

«Bigorned ‘gavan mat,
Ganeoc’h in bet spontet,
Kas ‘meus ouzh ar razhed,
‘Meus ket aon teurel gwad.

Faot ket din cheñchamant
Em baradozig koant :
Pell ‘maomp diouzh stêr Loc’h,
Sach da skasoù pelloc’h »

Ar razh-spagn ‘darzh ‘n ur c’hoarzh
‘tre bourd ha fars
Plij’ ra dezhañ pabored.
Gant hemañ en deus fent.

Mont ‘ra davet an houad
Diskouez dezhañ piv eo an tad,
Met ul lamm-stok a dapas,
E tifaragoellas  :

«N’on ket sur ‘peus komprenet,
Met feuls ‘vo an dazont.
War evezh e rankimp chom :
Ar stur n’eo ket dalc’het.

Dizurzhioù spouronus,
Spesadoù aloubus,
Hag a-greiz pep kreiz,
‘Weli ket fin an deiz.

Mik ! Arbennigourien!
Dav kaout hollegourien,
Prest da sevel dinec’h,
Ha talañ ouzh an dañjer.

Mont ‘ra ar mor war-gresk,
Tommder an hin dihesk :
Evit kavout e voued,
Vo ret chom gant aked .

Koh Lanta vo ‘n dazont,
Enez an dienez,
Amprouennoù diaez,
Ha gwask vo gant ar spont.

Na chomit ket hoc’h-un,
Evit gounit ho kreun :
Aesoc’h e vo bepred
D’an holl chom unanet. »

Ur gentel dalvoudus :
An houad souezhet-bras
N’en doa klevet biskoazh
Loen all ken dudius.

Trugarekaat a ra
Ar c’hrigner ken barrek
Pedet gantañ d’e loch
‘Vit lodennañ e bred .

Ne vern eus a b’lec’h out,
Gwall gamm ar bed gwirion :
Selaou ar vac’homerion
Ha ne chomi ket boud.

— Alexis Fichet — Sten Charbonneau (traduction)